Page 72 - özbakış ekım-2024 -

Bahriye: Pandemi devam ederken 2020 yılının haziran te annemi de kanserden kaybettim. Söyleyeceğim şeye
ayında kitap yayınlandı. Çok sınırlı sayıda kişi ile bir imza dair kesin bir kanıtım olmamakla birlikte hayatın sana ge-
günü düzenleyebildik. Sonrasında hayatlarımıza devam tirdiklerini kabullendiğinizde o kadar çok bununla müca-
ederek bugünlere geldik. dele etme gücü buluyorsunuz.
Ayşegül: Peki, kanserle savaşırken alternatif yöntem- Banu: Kızlara destek olduğumuz günlerde ikimiz de
ler denediniz mi? onların bedenlerindeki, biz ise ruhumuzdaki kanserle sa-
vaştığımızı düşünüyorduk. Onlar iyileştikten sonra da bu
Banu: O süreçte ilginç yaşam deneyimlerimiz oldu. Bi- bağımız hiç kopmadı. Eylül ayında okulların açılması ile be-
yo-enerji, aile dizilimi gibi çalışmalara katıldık. Ruhumu- raber okula başladığımız dönemi hiç unutmuyoru.
zun bir şeylere inanmaya ihtiyacı vardı. Biz de elimizdeki
alternatiflerin hepsini denemek istedik. Her şey normale dönmüştü. Devrim halen sağlıklı bir
şekilde çalışmaya devam ediyordu. Ayfer ise emekli olma-
Ayşegül: Peki bu deneyimlerin faydasını gördünüz mü? yı tercih etti. Her ne kadar aynı süreçten geçmiş olsalar da
Banu: Çok etkili olduğunu söyleyemem ama çocukluk- Devrim’in hastalığı kabullenip onunla mücadele etmeye
ta yaşanan travmalarımızın, karakterimizi nasıl etkilediği hemen başlaması ancak Ayfer’in bu süreci kabullenmesi
üzerine bir farkındalık yaşadık denebilir. Bu zaten bildiği- uzun sürdüğü için bu durumun iyileşmesini etkilediğini
miz bir şeydi. Ancak hastalığın bir şekilde çıkış noktasını düşünüyoruz. Ayfer okula döndükten sonra aynı dönem
bulup tekrarlamaması için ruhumuzun arınmaya ihtiyacı olduğumuz için beraber çok zaman geçirdik. Ayfer acısını,
vardı. Sanki en çok birlikte hareket edip bunu birlikte de- öfkesini ve içinde yaşadıklarını biriktirdiği için hastalandı-
neyimlediğimiz ve eğlenebildiğimiz için bize iyi geldi. ğını söylemişti. Bu süreç boyunca yaptığımız konuşmalar
sayesinde içimde bir şeylerin çözüldüğü ve her şeyin yerli
Ayşegül: Bu süreçte en zorlu anınız hangisiydi?
yerine oturduğunu hissettim. Öte yandan kızlarla birlikte
Bahriye ve Banu: Kanser teşhisinin konduğu anlar böyle bir süreçten geçmeseydik ben de hastalanabilirdim
bizim için en zorlu anlardı. Sonrasını hiç düşünmedik. İlk düşüncesini çok yoğun hissettim.
şoku atlatmak bizim için gerçekten zor oldu.
Ayşegül: Kanserle mücadele eden bu dört kadını bize
Ayşegül: Hayatınızda, düşünce ve duygularınızda neler tarif edebilir misiniz?
değişti?
Banu: Evet, biz dört kişiyiz ve hepimiz birbirine hiç
Bahriye: Biz artık mesai arkadaşlığının ötesine geçtik. benzemeyen farklı karakterde insanlarız.
Çoluk çocuk hep bir arada ailecek görüşüyoruz. Bu süreç-

72 Özel Eğitim ve Rehberlik Dergisi